Sensormotoren

Sensormotoren gebruiken apparaten zoals Hall-effectsensoren om de positie van de rotor in realtime te controleren. Deze sensoren sturen continue feedback naar de motorbestuurder, waardoor nauwkeurige controle over de timing en fase van het motorvermogen mogelijk is. In deze opstelling vertrouwt de bestuurder sterk op de informatie van de sensoren om de stroomtoevoer aan te passen, waardoor een soepele werking wordt gegarandeerd, vooral tijdens lage snelheden of start-stop-omstandigheden. Dit maakt sensormotoren ideaal voor toepassingen waarbij nauwkeurige besturing cruciaal is, zoals robotica, elektrische voertuigen en CNC-machines.

Omdat de motorbestuurder in een sensorsysteem exacte gegevens over de positie van de rotor ontvangt, kan hij de werking van de motor in realtime aanpassen, waardoor hij meer controle heeft over snelheid en koppel. Dit voordeel is vooral merkbaar bij lage snelheden, waarbij de motor soepel moet werken zonder af te slaan. In deze omstandigheden blinken sensormotoren uit omdat de bestuurder de prestaties van de motor voortdurend kan corrigeren op basis van de sensorfeedback.

Deze nauwe integratie van de sensoren en de motoraansturing verhoogt echter de systeemcomplexiteit en de kosten. Sensormotoren vereisen extra bedrading en componenten, wat niet alleen de kosten verhoogt, maar ook het risico op storingen vergroot, vooral in ruwe omgevingen. Stof, vocht of extreme temperaturen kunnen de prestaties van de sensoren verslechteren, wat kan leiden tot onnauwkeurige feedback en mogelijk het vermogen van de bestuurder om de motor effectief te besturen kan verstoren.

Sensorloze motoren
Sensorloze motoren zijn daarentegen niet afhankelijk van fysieke sensoren om de positie van de rotor te detecteren. In plaats daarvan gebruiken ze elektromotorische kracht (EMF) die wordt gegenereerd terwijl de motor draait om de positie van de rotor te schatten. De motoraansturing in dit systeem is verantwoordelijk voor het detecteren en interpreteren van het tegen-EMF-signaal, dat sterker wordt naarmate de motor sneller gaat draaien. Deze methode vereenvoudigt het systeem door de noodzaak voor fysieke sensoren en extra bedrading te elimineren, waardoor de kosten worden verlaagd en de duurzaamheid in veeleisende omgevingen wordt verbeterd.

In sensorloze systemen speelt de motorbestuurder een nog crucialere rol, omdat hij de positie van de rotor moet schatten zonder de directe feedback van sensoren. Naarmate de snelheid toeneemt, kan de bestuurder de motor nauwkeurig besturen door gebruik te maken van de sterkere tegen-EMF-signalen. Sensorloze motoren presteren vaak uitzonderlijk goed bij hogere snelheden, waardoor ze een populaire keuze zijn in toepassingen zoals ventilatoren, elektrisch gereedschap en andere hogesnelheidssystemen waarbij precisie bij lage snelheden minder kritisch is.

Het nadeel van sensorloze motoren zijn hun slechte prestaties bij lage snelheden. De motorbestuurder heeft moeite om de positie van de rotor in te schatten wanneer het tegen-EMF-signaal zwak is, wat leidt tot instabiliteit, oscillaties of problemen bij het starten van de motor. In toepassingen die soepele prestaties bij lage snelheden vereisen, kan deze beperking een aanzienlijk probleem zijn. Daarom worden sensorloze motoren niet gebruikt in systemen die nauwkeurige regeling bij alle snelheden vereisen.